Ieder jaar is er op de Fontys Academie voor Theater het stormfestival. Ieder ga ik kijken bij de opleiding waar ik afgestudeerd ben. Dit jaar ga ik 3 dagen. Dag 1 was het beeld zoals ik dat heb van de opleiding. Docenten opleiden die kunnen maken, laten leren en spelplezier geven.
De eerste voorstelling was er eentje met jongeren. Een montagevoorstelling waarbij er via de telefoon en telefoongesprekken eindeloos over kleinigheidjes binnen de relaties werden gesproken. Een prettige voorstelling waarin je de kwaliteit van de docerende vaardigheden ziet en de jongeren ziet genieten van de eerste, soms wat onwennige, stappen op het podium. En iedere stap worden ze meer en meer zonder vrees.
De tweede voorstelling was een mix van kluchtig verhaal en platte beelden. Heerlijk, vermakelijk en zichtbaar plezier voor de spelers. Wat fijn om te zien dat de spelers leren spelplezier mee krijgen.
En dan die laatste. Moeder moet, heette hij. Een bewerking van Brechts Mutter Courage. Een prachtig gemonteerde voorstelling met ijzersterke spelers en een zeer goed toegepaste Brechtiaanse speelstijl. Gegrepen bij het hoofd, emotioneel, reflectief, in de buik geslagen, misselijk gevoeld en vol verwondering genoten van die immens prachtige kwaliteit. Heerlijk, niets minder dan dat. Doe mij hier meer van!
Later deze week dag 2 en 3. Nu al zin!