Categorie: Geen categorie

De drie P’s. Bij vele bekend en weggehoont. Maar als er veel werk op je afkomt is het een handige graadmeter om te bepalen hoe belangrijk je het vind. Ze staan voor plezier, poen en prestige.  Plezier: krijg je er meer energie voor terug dan je erin stopt? Ga je met plezier erheen? Voelt het werk of de activiteit voornamelijk als een feestje? Poen: hoeveel verdien je er mee? Moet je alle uren rekenen? Is de betaling op juiste waarde geschat? Heb je dit geld nodig? Prestige: Ben je in staat het project te laten slagen? Wil je dat het project slaagt? Wat levert het jouw persoonlijk op als het project slaagt? Door me deze vragen te stellen weet ik […]

Komende maand verschijnen er op www.toneelcentrale.nl twee nieuwe theaterteksten van mij. Allereerst ‘Antonio en Bassanio’, een kort stuk waarin de relatie tussen deze twee personages uit Shakespeare’s ‘Koopman van Venetië’ op het spel komt te staan.  Het tweede stuk is Aeneas: een vertelling van gevluchte Trojanen. Hierin komt de actualiteit in het stuk naar boven. Meer weten? Kijk gerust op www.toneelcentrale.nl en vraag de stukken op.

Iedere vrijdag vijf vragen om van het weekend over na te denken, om je gedachten over te laten gaan, om geen eenduidig antwoord te geven, om geen antwoord op te krijgen. Zijn er regels om te volgen wanneer je kunst maakt? Moet het accent van kunst bij de inhoud of de vorm liggen? Mag kunst geëngageerd zijn?

Het overzicht leek even zoek toen ik vorig seizoen afsloot. Het was een druk seizoen en van alle kanten moest er nog van alles gedaan worden. Hierdoor lijkt het soms onoverzichtelijk waar je mee bezig bent, maar nog gevaarlijker, wat er allemaal aan zit te komen. De oplossing wat mij betreft: even weg met de digitale agenda! Even alles opschrijven op een papier in een weekrooster. Zo zie je vanzelf welke weken heel druk zijn en dus dat weekend in je agenda RUST neer moet zetten. En je ziet welke avonden je altijs bezet bent. Op die manier schep je weer orde in d jouw toekomst. Zo weet je hoeveel werk je aan kunt nemen of moet laten lopen.

Je ziet ze overal. Theatrale conflicten. Tussen mensen,  mensen en voorwerpen of mensen met zichzelf. Vanmorgen had ik er zelf nog ééntje.  Een klassieker, zelfs! Er werd aangebeld. Ik doe open. Niemand. Het is weer zo ver. Een kwajongen, schorriemorrie van de bovenste plank, tuig van de richel, rapaille; een belletjestrekker – wat een lekker woord is dat eigenlijk; belletjestrekker -. In mijn verwoede poging dit gespuis achterna te gaan ontstond er een heftige strijd met mijn slipper. De grote teen die niet links, maar rechts van het, bij de teenslipper essentiële tussenpaaltje (heeft dat ding een naam?), zich manoeuvreerde maakte dat ik een conflict kreeg met mijn geliefde rode slipper. Hierna kreeg ik al snel een nieuw conflict, ditmaal met mezelf. […]

Iedere vrijdag vijf vragen om van het weekend over na te denken, om je gedachten over te laten gaan, om geen eenduidig antwoord te geven, om geen antwoord op te krijgen. Bestaat kunst überhaupt? Is er kunst met een kleine k en grote K? Mag er onderscheid gemaakt worden tussen hoge en lage kunst?